بلند شدن از سجده:
نبی صل اللّه وعلیه وسلم "اللّٰه أكبر" گفته سر خود را از سجده بلند می کرد.
حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ مَسْعُودٍ، ‏‏‏‏‏‏حَدَّثَنَا زَيْدُ بْنُ الْحُبَابِ، ‏‏‏‏‏‏حَدَّثَنَا كَامِلٌ أَبُو الْعَلَاءِ، ‏‏‏‏‏‏حَدَّثَنِي حَبِيبُ بْنُ أَبِي ثَابِتٍ، ‏‏‏‏‏‏عَنْ سَعِيدِ بْنِ جُبَيْرٍ، ‏‏‏‏‏‏عَنْ ابْنِ عَبَّاسٍ، ‏‏‏‏‏‏أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ كَانَيَقُولُ بَيْنَ السَّجْدَتَيْنِ:‏‏‏‏ اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِي وَارْحَمْنِي وَعَافِنِي وَاهْدِنِي وَارْزُقْنِي.
سنن ابوداؤد 850
سنن ترمذی
284 سنن ابن ماجه 898
ترجمه:
حدّثنا محمد بن مسعود، حدّثنا زید بن حُبَاب، حدّثنا کامل ابو العلاء، حدّثنی حبیب بن ابی ثابت، از سعید بن جبیر، از ابن عباس، که پیامبر صلی الله علیه وسلم میان دو سجده می‌فرمود:
«اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِي وَارْحَمْنِي وَعَافِنِي وَاهْدِنِي وَارْزُقْنِي»
«خدایا مرا بیامرز، بر من رحم کن، به من عافیت بده، مرا هدایت فرما و به من روزی عطا کن.»
دعاهای دیگر نیز در جلسه بین دو سجده در احادیث از نبی صل اللّه وعلیه وسلم روایت است.
ترتیب نشستن در بین دو سجده:
عن عائشةَ قالت كانَ رسولُ اللَّهِ صلَّى اللَّهُ عليْهِ وسلَّمَ يفتتِحُ الصَّلاةَ بالتَّكبيرِ والقراءةِ بِ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ وَكانَ إذا رَكعَ لم يُشخِّصْ رأسَهُ ولم يصوِّبْهُ ولَكن بينَ ذلِكَ وَكانَ إذا رفعَ رأسَهُ منَ الرُّكوعِ لم يسجُدْ حتَّى يستَوِيَ قائِمًا وَكانَ يقولُ في كلِّ رَكعتينِ التَّحيَّاتُ وَكانَ إذا جلسَ يفرشُ رجلَهُ اليُسرَى وينصِبُ رجلَهُ اليمنى وَكانَ ينْهى عن عقِبِ الشَّيطانِ وعن فرشةِ السَّبعِ وَكانَ يختِمُ الصَّلاةَ بالتَّسليمِ
سنن ابی داود 783
ترجمه:
از عایشه رضی الله عنها روایت است که گفت: رسول الله صلی الله علیه وسلم نماز را با تکبیر و قرائت «الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ» آغاز می‌کرد. و هنگامی که به رکوع می‌رفت، سر خود را نه بلند می‌کرد و نه پایین می‌انداخت، بلکه میان این دو حالت بود. و هنگامی که سر از رکوع برمی‌داشت، تا کاملاً راست نمی‌ایستاد به سجده نمی‌رفت. و در هر دو رکعت «تَحیّات» می‌خواند. و وقتی می‌نشست، پای چپ خود را پهن می‌کرد و پای راست خود را راست می‌نمود. و از نشستن به صورت «عَقِب شیطان» و پهن شدن مانند «درنده» نهی می‌کرد. و نماز را با سلام پایان می‌داد.