وحدثنا أبو بكر بن أبي شيبة حدثنا عبد الله بن نمير وأبو معاوية وحدثنا زهير بن حرب وإسحق بن إبراهيم جميعا عن جرير كلهم عن الأعمش وحدثنا ابن نمير واللفظ له حدثنا أبي حدثنا الأعمش عن سعد بن عبيدة عن المستورد بن الأحنف عن صلة بن زفر عن حذيفة قال صليت مع النبي صلى الله عليه وسلم ذات ليلة فافتتح البقرة فقلت يركع عند المائة ثم مضى فقلت يصلي بها في ركعة فمضى فقلت يركع بها ثم افتتح النساء فقرأها ثم افتتح آل عمران فقرأها يقرأ مترسلا إذا مر بآية فيها تسبيح سبح وإذا مر بسؤال سأل وإذا مر بتعوذ تعوذ ثم ركع فجعل يقول سبحان ربي العظيم فكان ركوعه نحوا من قيامه  ثم قال سمع الله لمن حمده ثم قام طويلا قريبا مما ركع ثم سجد فقال سبحان ربي الأعلى فكان سجوده قريبا من قيامه قال وفي حديث جرير من الزيادة فقال سمع الله لمن حمده ربنا لك الحمد.
صحیح مسلم 772
و به ما حدیث داد ابوبکر بن ابی شیبه، او را حدیث داد عبدالله بن نمیر و ابومعاویه. و نیز زُهیر بن حرب و اسحاق بن ابراهیم هر دو از جریر حدیث دادند و همه آنان از اعمش روایت کردند. و همچنین ابن نمیر (و لفظ حدیث از اوست) گفت: پدرم از اعمش حدیث داد، از سعد بن عبیده، از مستورد بن احنف، از صله بن زُفر، از حذیفه که گفت: شبی با پیامبر صلی الله علیه وسلم نماز خواندم، پس سوره بقره را آغاز کرد. با خود گفتم: در صد آیه رکوع می‌کند. سپس ادامه داد. گفتم: همه را در یک رکعت می‌خواند. همچنان ادامه داد. گفتم: در پایان آن رکوع می‌کند. سپس سوره نساء را آغاز کرد و آن را خواند. بعد سوره آل عمران را آغاز کرد و آن را خواند. با ترتیل می‌خواند، هرگاه به آیه‌ای می‌رسید که در آن تسبیح بود، تسبیح می‌گفت، و هرگاه به پرسشی می‌رسید، دعا می‌کرد، و هرگاه به تعوذ می‌رسید، پناه می‌جست. سپس به رکوع رفت و می‌گفت: «سبحان ربی العظیم». رکوعش نزدیک به اندازه قیامش بود. سپس گفت: «سمع الله لمن حمده»، و ایستاد به اندازه‌ای طولانی که نزدیک به رکوعش بود. سپس سجده کرد و گفت: «سبحان ربی الأعلی»، و سجده‌اش نزدیک به اندازه قیامش بود. و در روایت جریر افزوده شده که گفت: «سمع الله لمن حمده ربنا لک الحمد».