رفع یدین(بلند کردن هر دو دستها مانند شروع نماز) در هنگام رکوع کردن:
حَدَّثَنَا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ مَسْلَمَةَ ، ‏‏‏‏‏‏عَنْ مَالِكٍ ، ‏‏‏‏‏‏عَنِ ابْنِ شِهَابٍ ، ‏‏‏‏‏‏عَنْ سَالِمِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ ، ‏‏‏‏‏‏عَنْ أَبِيهِ ، ‏‏‏‏‏‏أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ كَانَ يَرْفَعُ يَدَيْهِ حَذْوَ مَنْكِبَيْهِ، ‏‏‏‏‏‏إِذَا افْتَتَحَ الصَّلَاةَ وَإِذَا كَبَّرَ لِلرُّكُوعِ وَإِذَا رَفَعَ رَأْسَهُ مِنَ الرُّكُوعِ رَفَعَهُمَا، ‏‏‏‏‏‏كَذَلِكَ أَيْضًا، ‏‏‏‏‏‏وَقَالَ:‏‏‏‏ سَمِعَ اللَّهُ لِمَنْ حَمِدَهُ رَبَّنَا وَلَكَ الْحَمْدُ، ‏‏‏‏‏‏وَكَانَ لَا يَفْعَلُ ذَلِكَ فِي السُّجُودِ.
صحیح بخاری 735
عبدالله بن مسلمة از مالک، از ابن شهاب، از سالم بن عبدالله، از پدرش روایت کرده است که رسول‌الله صلی‌الله‌علیه‌وسلم هنگام شروع کردن نماز دست‌های خود را برابر شانه‌هایش بلند می‌کرد، و هنگام تکبیر برای رکوع و هنگام بلند کردن سر از رکوع، نیز همین‌طور عمل می‌نمود، و می‌گفت: «الله دعای کسی را که او را ستود، شنید. پروردگارا، ستایش برای توست». و در سجده چنین نمی‌کرد.
نبی صل اللّه وعلیه وسلم ‌در این رکن نوع به نوع دعاها را میخواند یعنی گاهی این را و گاهی آن را میخواند:
سُبْحَانَ رَبِّيَ الْعَظِيمِ
ترجمه:
پاک و منزه است پروردگار من، بزرگوار.
سه بار گاهی از سه بار زیاده می گفت