بعد از انجام دادن وضو کامل روی به قبله کرده و اللَّهُ أَكْبَرُ بگوید.
مِفْتَاحُ الصَّلَاةِ الطُّهُورُ، وَتَحْرِيمُهَا التَّكْبِيرُ، وَتَحْلِيلُهَا التَّسْلِيمُ.
(سنن ابوداود، ترمذی، ابن ماجه حدیث صحیح)
ترجمه:
کلید نماز پاکیزگی (وضو) است، و آغاز (حرام شدن کارهای مباح در وقت نماز) با تکبیر است، و پایان آن سلام دادن است.
و به اساس حدیث ذیل هر دو دست های خود را بلند ببرد تا در برابر شانه هایش قرار گیرد.
عَنِ ابْنِ عُمَرَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمَا:
> «أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ كَانَ إِذَا قَامَ إِلَى الصَّلَاةِ رَفَعَ يَدَيْهِ حَتَّى يَحَاذِيَ بِهِمَا مَنْكِبَيْهِ، ثُمَّ كَبَّرَ...»
ترجمه:
از ابن عمر (رضی الله عنهما) روایت است:
«هنگامی که رسول خدا صلی الله علیه وسلم برای نماز برمی‌خاست، دست‌هایش را بلند می‌کرد تا برابر شانه‌هایش قرار گیرد، سپس تکبیر می‌گفت...»
صحیح بخاری، کتاب الأذان، حدیث شماره 735
صحیح مسلم، کتاب الصلاة، حدیث شماره 390
عَن مَالِكِ بْنِ حُوَيْرِثٍ رضي الله عنه قَالَ: «أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ ﷺ كَانَ إِذَا كَبَّرَ رَفَعَ يَدَيْهِ حَتَّى يُحَاذِيَ بِهِمَا أُذُنَيْهِ».
ترجمه:
مالک بن حُویرث (رضی الله عنه) روایت می‌کند: رسول‌الله ﷺ هنگامی که تکبیر می‌گفت، دست‌هایش را بالا می‌برد تا برابر گوش‌هایش قرار گیرد.
سنن نسائی، کتاب الافتتاح، باب رفع اليدين حذو المنكبين، حدیث شماره 879
سنن ابی‌داود، کتاب الصلاة، باب رفع اليدين في الصلاة، حدیث شماره 749